Calling Universum… come in Universum

En dan  maar hopen dat je krijgt wat je wenst…. want dat loopt vaak anders dan gedacht.

“Ik vraag haar gewoon”, zei ik tegen mijn dochter. “Zij heeft zo’n groot netwerk, dan krijg ik vast meer aanmeldingen.” En ik voegde de daad bij het woord. Ik appte haar met de linkjes en de vraag of ze mijn evenement wilde delen. Die supermooie innerlijke reis. Waar bijna geen aanmeldingen voor waren gekomen. Het voelde als een laatste redmiddel.

“Dat vind ik een hele lastige vraag”, appte ze terug. En prompt ging de telefoon.
Kort gezegd;  ze zei ‘nee’.

Oké… En het begon wat te prikkelen in mijn gevoel en in mijn gedachten. “Hier had ik wel wat langer over mogen nadenken in plaats van haar te vragen om mijn evenement te delen”,ging het in mij. Dit bleef spoken. Die avond, voordat ik ging slapen, besloot ik haar de volgende ochtend mijn excuses aan te bieden.

“Ik heb nog eens even nagedacht over mijn vraag… en eigenlijk vind ik het achteraf niet eens kunnen dat ik het je gevraagd heb. Ik weet hoe hard je werkt en het is gewoon niet oké. Onbedoeld heb ik het misschien ook wel heel lastig voor je gemaakt, omdat je nu ‘nee’ moest zeggen.”

“Ik krijg er tranen van in mijn ogen”,  antwoordde ze me. “Ik heb er nog mee gepuzzeld. Ik vond dat ik je eigenlijk moest promoten en vroeg me af wat dat in mij was dat ik dat niet deed. Maar ik hoorde aldoor ‘nee, nee, Marjon moet het op eigen kracht doen. Marjon gaat haar eigen kracht vinden’. Tien minuten later zie ik jouw berichtje en dat vind ik toch wel magisch!”

“Dat klopt zo! Waauw… ik krijg er kippenvel van! Ik moet namelijk ineens denken aan een paar situaties, waarin ik het op eigen kracht wilde doen en ongevraagd geholpen werd. Boos was ik toen, weet je nog? Story of my life: het begon al bij mijn geboorte, want ik ben met de keizersnede geboren. Dus die weg heb ik ook niet zelf afgelegd. Het raakt me zo dit! Ook omdat het zo’n mooi besef is. Dáárom maak ik dit nu mee!”

“Waauw wat bijzonder! Pure magie, voor mij ook!”, zei ze. “Want ik twijfel dan ook aan mijn innerlijke stem. En denk ‘dit is toch geen liefde als ik dat niet voor haar doe’, maar het is pure liefde. Oh prachtig, heerlijk, alles is Liefde”.

“Wat cool hoe het universum dat gewoon regelt hè!  En wat ik dan ook super vind is dat wij de boodschap gewoon snappen! Dat is toch GROOTS van ons “.

Beide waren we geraakt door de magie van het Universum en werden we weer bevestigd in het mogen luisteren naar die stem vanbinnen. Om te kunnen vertrouwen op dat het (goed)  gaat zoals het gaat.

Ik gun jou ook zo de magie van het Universum! Van het gevoel dat alles op de plek valt als het mag gaan zoals het gaat. En dat gaat je lukken… als je luistert naar die innerlijke stem.

Lieve groet,
Marjon