Niet huilen, zei ze

Niet huilen

Ode aan een hele dappere vrouw.

Het begon allemaal een maand of 2 geleden…
Mijn moedige schoonmoeder heeft toen namelijk aangegeven dat ze klaar was met haar leven.
Haar gezondheid ging achteruit;  ze had dementie en de ziekte van parkinson.
Ze wist heel goed hoe haar toekomst eruit zou gaan zien en dat wilde ze niet.
Haar leven was klaar zei ze. Mooi geweest.

Deze moedige vrouw besloot daarom te stoppen met alle levensverlengende middelen. Met medicatie, maar ook met eten en drinken.
Haar besluit stond als een huis. Ze is krachtig op dat moment, ze spreekt krachtig. Een hernieuwde kracht lijkt wel.
Zij beslist. Mooi vind ik dat.

Het voelde als een hele vreemde tijd, de tijd tussen leven en doodgaan. Een tijdloze tijd. Alles voelt een beetje anders; onwerkelijk en toch zo werkelijk.

Overgave
En het duurt best lang. Sterven doet het lichaam zelf.
Dus zo vaak we kunnen zijn we bij haar.
Ze maakt grapjes. Vindt het fijn dat we er zijn. Maar wil toch ook graag ‘slapen’ zoals ze het noemt.
En ze is zo mooi in de overgave. Ondanks de angst voor het onbekende, ondanks de pijn.
Een voorbeeld voor mij. Het grootste loslaten dat er bestaat.

Afscheid
Dan komt de dag; de dag waarop we echt afscheid van haar moeten nemen.
Ik zit bij haar, houd haar hand vast. De tranen stromen over mijn wangen.
“Niet huilen”, zegt ze. Ik zeg: “Maar natuurlijk moet ik huilen lieverd. Ik hou van je en ik zal je missen. En ik vind je moedig en dapper. En ik wens je mooie dromen”.

Emoties tonen
Voor veel mensen is het lastig om emoties te zien, of emoties te tonen.
En ik moet je eerlijk zeggen: ook ik vond het eerst best lastig om mijn emoties te laten zien, omdat ik in een omgeving was waar emoties niet echt werden getoond. En dan houd ik me toch in. Maar als ik het tegen houd, dan voel ik me echt niet fijn.

Misschien herken je dat wel; brok in je keel, brandende ogen, een steen op je maag, moeite met ontspannen ademen. En dat, terwijl ik eigenlijk wel weet dat het voor mij prettiger is de emoties er wel te laten zijn. Om ze te laten stromen. In ontspanning.

Laat maar stromen
Hoe doe jij dat? Dat laten stromen? Ik ben heel benieuwd. Laat het maar weten in een reactie onderaan de pagina. Zo inspireren we elkaar.
Ik zal je vertellen hoe ik het doe…
Door heel fijn diep in en uit te ademen. Niet om het weg te zuchten, nee. Maar om het gevoel te verwelkomen.
Brok in de keel? Adem maar naar die brok. Met liefde, met zachtheid. Steen op je maag? Breng je aandacht maar naar die plek.
En dat heb ik fijn even gedaan. Lucht dat even op!

Cadeautje
Misschien kun je daar wel wat hulp bij gebruiken, bij dat ademen. Of bij het aandacht geven aan sensaties in je lichaam.
Dan heb ik wel een leuk cadeautje voor je. Je vindt het als je rechts bovenaan de pagina op ‘cadeautje’ klikt.
Van mij, voor jou.

Een ode
En ja, natuurlijk moet ik huilen.
Omdat ik haar ga missen.
Maar ook omdat zij in mijn leven iets heeft voorgesteld.
Omdat zij veel voor me betekende.
Dus huilen bij een afscheid is ook een ode aan iemands leven.
En daar is niets mis mee 🙂

Lieve groet,
Marjon

Ik heb het gewoon gedaan

Ik heb het gewoon gedaan

Ja, ik heb het gewoon gedaan en ik was er onmiddellijk blij mee. Ik verbaas me er zelf over, zo blij  ben

Voel je vrij dit blog te delen

24 gedachten over “Niet huilen, zei ze”

  1. Lieve Marjon, wat schrijf je er mooi over. Ik kreeg kippevel bij het lezen. Het raakt mij en ik moest aan mijn moeder denken. Wat mijn moeder precies had wisten ze niet was het altzeimer, parkison, dement. In ieder geval had ze er al een tijd geen zin meer in. Ze stopte met eten wilde geen medicijnen meer, ze was er helemaal klaar mee. Ze wilde maar 1 ding naar haar zus die 22 augustus jarig zou zijn en 30 jaar eerder overleed. En ze is precies die dag overleden, hoe bijzonder is dat. Ik vond het jammer dat mijn moeder al lang niet meer kon spreken , toch heb ik een mooi moment samen met haar gehad, tijdens haar laatste uren.

  2. Wat mooi om iemand die je zo dierbaar is zo in liefde los te kunnen laten.. en de emoties er te laten zijn .. hierin kan ik nog veel
    leren dus dank je wel voor het delen..

  3. Lieve Marjon,

    Dit verhaal heeft mij er toe gebracht om jou te benaderen op Messenger.

  4. Geraakt door je mooie schrijven. Bij het lezen van je blog kan ik de liefde tussen jullie voelen. Fijn dat je zo mooi afscheid van haar hebt kunnen nemen. Dat maakt de rouwperiode een stuk dragelijker.
    Liefs!

  5. Mijn oom is eergisteren overleden. Door aan alle fijne herinneringen terug te denken komen de emoties en tranen. Tranen door het besef dat die tijden niet meer terug komen. Hij was een voorbeeld voor mij.
    Muziek raakt mij nu meer zo lijkt het, ik laat mijn tranen en verdriet opkomen, het mag er zijn. Hij zat en zit in mijn hart.

    Mooi opgeschreven Marjon, is er ook iets wat jij niet kan?

  6. Lieve Marjon,

    Wat prachtig en liefdevol verwoord. Zo mooi dat jij je emoties laat stromen, ook in een omgeving waarin dat niet wordt getoond! Daarmee ben je zo’n mooie spiegel voor hen die hun tranen inhouden en de brok in hun keel wegslikken! Mooie jij! ❤️

    Ik laat mijn emoties ook stromen door te ademen in wat er us en zo geef ik ruimte aan dat wat vrij wil stromen. Dat geeft me lucht en maakt me vrij en blij!
    Heel veel liefs voor jou! Dikke knuf José 😘❤️💖

  7. Ontzettend mooi beschreven! Door verdriet toe te laten zie je ook steeds meer de mooie dingen weer! Daar ben ik nu ook hard mee bezig! Stapje voor stapje, dikke knuf!😘

  8. Lieve Marjon, mooi gezegd zo voel ik het ook altijd en laat mijn tranen ook gaan hoor. Had 14 dagen geleden ook een crematie en daar liet ik mijn tranen ook gaan en dat lucht heel erg op. Dank je voor het delen.

  9. Lieve Marjon, wat prachtig hoe je hier nu in kan staan.
    Mooi voorbeeld ben je voor mij.
    Dank je wel voor het verwoorden!
    Liefs aan jou, mooie zachte schoonheid💝

  10. Lieve Marjon ,
    Je raakt me , wordt er stil van .
    Mooi dat je dit deelt en hoe je het deelt.
    Succes met je blogs. Jij kan dit !!

  11. Prachtig Marjon. Ik hoor je stem: je schrijft zoals je praat. Heel fijn. En wat een intense tijd heb jij achter da rug. Dikke knuffel
    Catrien

  12. Ik heb respect voor haar weg en voor jouw tranen.
    Daarmee heb je haar en haar leven, zowel als haar afscheid mee geëerd.
    Liefs

  13. Heel mooi en liefdevol krachtig en kwetsbaar geschreven. Precies zoals jij bent. Ook als je huilt!

  14. Wat heb je dit mooi geschreven. Het is op zich al een bijzonder, aangrijpend herkenbaar onderwerp, maar juist door jouw persoonlijke benadering ook zo liefdevol.
    Dankjewel

  15. Wat heb je deze bijzondere ervaring van jou (en de jouwen) prachtig omschreven , Marjon
    Diep respect en zoals zo vaak help je anderen hier ook mee.
    Dank je wel .
    😘

  16. Wat mooi Marjon hoe je dit schrijft .Heel ontroerend
    Liefs van mij❤️❤️❤️Josie

Plaats een reactie

Meld je aan voor Sommerfugl's inspiratie

Vul hieronder je gegevens in, zodat je vanaf nu mijn inspiratie automatisch in je mailbox ontvangt.

Al je gegevens zijn veilig bij Sommerfugl.
Klik hier voor de privacyverklaring.

Deze website maakt gebruik van cookies om jou de beste ervaring te geven op deze site.